Author Archives: khinaungaye

ယုတ္မာမွဳကလြဲျပီး ဘယ္လိုမွ ဗုဒၶံသရဏံပန္းပင္မ်ား ဦးေခါင္းတစ္လံုးရဲ႕ ယုတၱိယုတၱာ လက္ပတ္အနီ ေမႊးေမႊးၾကိဳင္ၾကိဳင္ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ေတာအုပ္ ငါ ျပဳတ္က်သြားျပီ ခင္ဗ်ားျပဳတ္က်သြားျပီ ျပည္သူလူထုၾကီး တစ္ရပ္လံုးလဲ ျပဳတ္က်သြားျပီ ‘ေရာ့ မင္းတစ္ထုပ္ ငါ တစ္ထုပ္ စားၾကရေအာင္..’ ငိုျပတာ တစ္ခုပဲ သူ႕ကို စိတ္ပ်က္တာ ငရုတ္သီးေတြကို ေရးေဆးျပီး ေသးေသးေလး ျဖစ္ေအာင္ လွီးလိုက္တယ္ ေရးထားတဲ့ ေၾကးနန္းစာ လက္ပတ္အနီ ဟိုရွီႏိုက ဧည့္ၾကိဳေကာင္တာကိုသြားျပီး Text ဟူ၍ ေျပာင္းလည္းကာ သံုးစြဲလိုက္ျခင္း ‘ မ်က္ႏွာဖံုးအခန္းကို … Continue reading →

ခါတိုင္းလိုပဲ ေမာင္ေဒးနဲ႕ထိုင္ေနက်ဆိုင္မွာထိုင္ျပီး ၁၀ နာရီေလာက္မွာ မထခ်င္ပဲ ထခဲ့တယ္။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕လည္ကေန ကိုယ္ေနတဲ့ အစြန္အဖ်ားကို ေရာက္တဲ့ ဘတ္စ္ကား ၁၃၈ ကို စီး လာခဲ့တယ္။ အ၀ိုင္းၾကီးကိုပတ္ျပီး ပရတူနမ္ ကုန္းေက်ာ္တံတားက ဆင္းျပီးတာနဲ႕ ႏွစ္ထပ္အျမန္ လမ္းအ၀င္ တိုးဂိတ္ကိုေရာက္ျပီေပ့ါ။ ျပီးရင္ေတာ့ မိုးပ်ံတံတားၾကီးတစ္ေလွ်ာက္ မနားတမ္းေမာင္း သြားေတာ့မယ္။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ေတြကို တရိပ္ရိပ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီး တေနရာေရာက္တဲ့အခါ တျခား အျမန္လမ္းေတြေဘးကေနေကြ႕၀ိုက္ျပီးလာေပါင္းၾကတာမို႕ မိုးပ်ံတံတားဟာ ျပန္႕က်ယ္ၾကီးျဖစ္ သြားေတာ့တယ္။ ဒါျပီးရင္ဘတ္စ္ကားဟာ ေက်ာက္ဖရားျမစ္ကိုျဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေနျပီ။ အဲဒီလိုျဖတ္ခိုက္မွာျမစ္ရဲ႕ဘယ္ညာတစ္ေလွ်ာက္က မီးေရာင္စံုေတြ အႏွံ႕လင္းေနတဲ့ … Continue reading →

ျမစ္နဲ႕ေတာင္မတူဘူး လွလြန္းလို႕၊ ရင္ထဲမွာ တသိမ့္သိမ့္နဲ႕ ၾကည္ႏူးလို႕မဆံုးႏိုင္၊ တကိုယ္လံုးကို ထြင္းေဖာက္ျပီး ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားတာ၊ ျမစ္မွဟုတ္ရဲ႕လားကြာ လွလိုက္တာ။ ။ ခင္ေအာင္ေအး ၁၁ ဇႏၷ၀ါရီ ၂၀၁၄ ဖရာ့ပရာဒင္န္ ဘန္ေကာက္ ၁၄း၀၀ နာရီ

 အမ်ိဳးအမည္မသိ က်ိဳင္းေကာင္မ်ားႏွယ္ အခ်ိန္ယူစိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ သီးႏွံခင္းထဲ အုပ္လိုက္ မည္းမည္းလွဳပ္လွဳပ္ ထိုးဆင္း သုတ္ၾကတယ္  မျပယ္ေသာ ေမတၱာတရားသာ ကယ္မ ရာ နည္းေကာင္းလမ္းေကာင္း စိတ္ကူးခ်ဲ႕ရာေနာက္ကို အဆိုးမလိုက္ေစလင့္ အသိေကာင္းရွိရင္ ဘ၀မွာ အေျဖေကာင္းရွိပါတယ္   ခ်စ္ျခင္းျဖင့္ ထိုးတက္လာေသာ အပင္၌ အျမစ္၊ ပင္စည္၊ အကိုင္း၊ အခက္၊ အလက္၊ အညြန္႕ အပြင့္၊ အသီး အားလံုးဟာ ေဆးဖက္၀င္ပါတယ္ ယံုၾကည္စြာ အားကိုးစိတ္ျဖင့္ ပံုအပ္ဖို႕ပဲ လိုမယ္ —   ၂၀၁၆ ခု … Continue reading →

    ကုကၠိဳလ္ပင္ရဲ႕အရိပ္ေတြ ေထာင့္မာ ေနၾကလို႕     ညက မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ဟာ ေက်ာမွာ စိုက္ရက္တန္းလန္းၾကီး     ကားၾကိတ္ခံ ခိုတေကာင္ ကတၱရာလမ္းေပၚ ေသြးနဲ႕ေစးထန္း     မျမင္ရတဲ့ အနာဂတ္ထဲ အရိပ္မည္းမည္းၾကီးေတြ      ေနအလင္း အစူးမခံရပါပဲ မ်က္ႏွာေရွ႕မွာ လက္နဲ႕ကာမိ။

ေန႔ေတြကို မင္းျဖတ္သန္း က်င္လည္ရပုံ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စြဲမက္ဖြယ္ျဖစ္ေစခ်င္ပုံ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အႏၲရာယ္က ေရွာင္ဖယ္ရပုံ ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းႀကီး စာနာနားလည္နိုင္ပါရဲ့။ မင့္အလွနဲ႔ မင့္အိေျႏၵ ထိန္းသိမ္းပုံကိုက်ေတာ့ ကိုယ္ မရိုေသပဲကို မေနနိုင္ဘူး။