ခါတိုင္းလိုပဲ ေမာင္ေဒးနဲ႕ထိုင္ေနက်ဆိုင္မွာထိုင္ျပီး ၁၀ နာရီေလာက္မွာ မထခ်င္ပဲ ထခဲ့တယ္။
ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕လည္ကေန ကိုယ္ေနတဲ့ အစြန္အဖ်ားကို ေရာက္တဲ့ ဘတ္စ္ကား ၁၃၈ ကို စီး
လာခဲ့တယ္။ အ၀ိုင္းၾကီးကိုပတ္ျပီး ပရတူနမ္ ကုန္းေက်ာ္တံတားက ဆင္းျပီးတာနဲ႕ ႏွစ္ထပ္အျမန္
လမ္းအ၀င္ တိုးဂိတ္ကိုေရာက္ျပီေပ့ါ။ ျပီးရင္ေတာ့ မိုးပ်ံတံတားၾကီးတစ္ေလွ်ာက္ မနားတမ္းေမာင္း
သြားေတာ့မယ္။ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ေတြကို တရိပ္ရိပ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ျပီး တေနရာေရာက္တဲ့အခါ တျခား
အျမန္လမ္းေတြေဘးကေနေကြ႕၀ိုက္ျပီးလာေပါင္းၾကတာမို႕ မိုးပ်ံတံတားဟာ ျပန္႕က်ယ္ၾကီးျဖစ္
သြားေတာ့တယ္။ ဒါျပီးရင္ဘတ္စ္ကားဟာ ေက်ာက္ဖရားျမစ္ကိုျဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ သိေနျပီ။
အဲဒီလိုျဖတ္ခိုက္မွာျမစ္ရဲ႕ဘယ္ညာတစ္ေလွ်ာက္က မီးေရာင္စံုေတြ အႏွံ႕လင္းေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကို
ဘယ္ေတာ့မွ မျငီးေငြ႕စတမ္းျမင္ရတယ္။ ကီလိုေကာက္လို႕ေခၚတဲ့ ကားလိုင္းစံုတဲ့မွတ္တိုင္မွာ
ဆင္းျပီးေတာ့ ခရီးတိုဆြဲတဲ့ကားအေသးကို ေျပာင္းစီးရတယ္။ ဂငယ္လိုေကြ႕၀ိုက္ေနတဲ့ ျမစ္ကို
ေနာက္တၾကိမ္ထပ္ဆံုရျပန္တယ္။ ေခါင္းေပၚမွာ ၾကီးမားခိုင္ခံ့တဲ့ ၾကိဳးဆိုင္းျမစ္ကူးတံတားၾကီး
ကို ခံ့ထည္စြာေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ္ေနတဲ့ ျမစ္ဟိုဖက္ကမ္းကို ဖယ္ရီသေဘၤာကေလးနဲ႕ကူးရအုန္း
မယ္ေလ။ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးရဲ႕ျမင္ကြင္းေတြေလာက္ မခမ္းနားေတာ့ေပမယ့္ ကိုယ့္စံေပ်ာ္
ရာ ျမိဳ႕စြန္ျမိဳ႕ဖ်ားကေလးရဲ႕ အေငြ႕အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ညဟာ အသက္ဓါတ္နဲ႕ျပည့္၀လို႕။
၄ မတ္ခ်္ ၂၀၁၇ ပင္န္ျမန္မာ ၁၅း၄၃ နာရီ
လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား-ကဗ်ာ 