င့ါမွာ အခါခါ ေသရတယ္ ေသရတယ္
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ ေႏြရာသီ အလင္းဟာ
ဘယ္အထိ ေဆာင္က်ဥ္းသြားႏိုင္မလဲ
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ပန္းေျခာက္အေၾကြတခ်ိဳ႕
အကြက္လိုက္ေပၚေနတဲ့ ႏွစ္ရွည္လမ်ား
မတိုက္မခၽြတ္ပဲ ထားတဲ့ ေခ်းေညွာ္ေတြ
အမုန္းဟာ ေနာက္ေဖးဘက္ ျမက္ရိုင္း
ေတြကို ျဖတ္လာျပီး မီးဖိုေခ်ာင္တည္ရွိ
ရာျပတင္းေပါက္က ၀င္တယ္ အိမ္မၾကီး
ရဲ႕ အလယ္စၾကၤန္ကို တခ်က္ပတ္ေမႊ႕ျပီး
ဧည့္ခန္းထဲ ေျမႊမေၾကာက္ကင္းမေၾကာက္
ဒုိးယိုေပါက္ မင္း ေနေကာင္းတယ္ မွလား
စကားသံဟာ အက္သံပါေနခဲ့တယ္ ေလ
ခၽြန္သံခပ္တိုးတိုး ၾကားလိုက္ရျပီးတဲ့ေနာက္
က်ိန္စာဟာ ဓါးစက္လို ဒုန္းကနဲ က်လာခဲ့ရဲ႕
( င့ါမွာ အခါခါ ေသရတယ္ ေသရတယ္..)
လက္ထဲမွာ တိမ္အစအနေတြ အျပတ္ျပတ္။
၂၉ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၅ ဖရာ့ပရာဒင္န္ ၂၃း၁၆ နာရီ
လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား-ကဗ်ာ 