ငါဟာ ကုိယ့္ကိုယ္ကို အားပါးတရ ေပ်ာက္ဆံုး

မိူေရမ်ားနဲ႕ရႊဲနစ္ (အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနတယ္)
ေအးစက္တဲ့ အထိအေတြ႕က မေရာက္ႏိုင္တဲ့ ခရီးမ်ား
မ်က္ႏွာသစ္ေၾကြခြက္မွာ ေန႕တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတြ႕တယ္
မီးရထား မမီလိုက္တဲ့ အၾကိမ္မ်ားဟာ မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ရုန္းကန္လို႕
အသားထဲထိ နစ္၀င္ေနတဲ့ သတိရမွဳမ်ား ဒဏ္ရာလို နာက်င္
မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ ဘာ အမွတ္အသားမွ မေပၚခဲ့။ ။

၁၂ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၅ ဖရာ့ပရာဒင္န္ ၁၈း၁၅ နာရီ

This entry was posted in Uncategorized. Bookmark the permalink.

Leave a Reply Cancel reply

Enter your comment here...

Fill in your details below or click an icon to log in:

Email (required) (Address never made public)

Name (required)

Website

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / Change )

You are commenting using your Google account. ( Log Out / Change )

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / Change )

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / Change )

Cancel

Connecting to %s