မိုးက ခပ္ဖြဲဖြဲေစြေနရာက ပံုေအာ ရြာခ်လိုက္တဲ့အခါ
ပံုေအာထားတဲ့ ငါ့အခ်စ္မ်ားဟာ တခ်က္ငိုင္သြားတယ္
ကုကၠိဳရြက္ေတြရဲ႕သည္းခံႏိုင္ပံုက တဆိတ္ျဖင့္လြန္လြန္းတယ္
ကိုယ္လံုးေပၚကေရေပါက္ေတြ ခါထုတ္လို႕မဆံုးတဲ့ ခိုတစ္စံု
သူတို႕ လႊဲစီးေနက် ဓါတ္ၾကိဳးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေရသီးေတြကို
တြက္ခ်က္ေပါင္းႏွဳတ္ေနၾကထင့္ သြပ္ေခါင္မိုးေတြေပၚ တေျဖာင္း
ေျဖာင္းနဲ႕ရိုက္ထိရာက ဖြာလြင့္ထြက္လာတဲ့ မိုးမွဳန္မႊားေတြဟာ
ရင္ထဲက တရွိန္းရွိန္းအပူေငြ႕ေတြနဲ႕တေထရာထဲပဲ ဆိုေတာ့ကာ
အလြမ္းေတြကို ထပ္ျပီးပံုေအာထည့္လိုက္ဖို႕ ၀န္မေလးေတာ့ဘူး။
၃ ၾသဂတ္စ္ ၂၀၁၄ ေက်ာက္ေျမာင္း၊ ရန္ကုန္ ၁၃း၃၄ နာရီ
လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား-ကဗ်ာ 