ကိုေန၀င္းေမြးေန႕ကို သြားျဖစ္ဖို႕ ပထမဆံုးေျပာလာတာက မိုးမခလွိဳင္။ ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း
ခင္ေဆြ၀င္း။ ကိုယ္ ဒီတိုင္းျပည္ထဲ မေနျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာသြားတဲ့အခ်ိန္ေတြအတြင္း fb
ေက်းဇူးနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြတိုးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းပတ္ခ်ာလည္
ေတြ ရင္းႏွီးခင္မင္ျဖစ္ၾကတဲ့အထဲမွာ Khin One Fan Club ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ခင္မင္သြားခဲ့တဲ့
မိတ္ေဆြေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ခိုင္မာျပီး ရင္းႏွီးမွဳဒီဂရီျမင့္မားတယ္လို႕ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ
အထဲမွာ မိုးမခလွိဳင္လဲပါတာေပ့ါ။ လင္းေထြးေသာ္+၀င္းျမင့္ေဇာ္၊ ေဒးဗစ္ဂ်ီးနဲ႕ကိုေက်ာ္ဦးတို႕က
တကယ့္အမာခံ မိတ္ရင္းေဆြရင္းေတြျဖစ္ခဲ့ရဲ႕။ ထားပါေတာ့။
ကိုေန၀င္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕ လူခ်င္းရင္းႏွီးခြင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းဆံုး
သူငယ္ခ်င္း အႏုပညာဖန္တီးဖက္ K ျမိဳး၊ ကိုေအာင္၀င္းက အစ မင္းေက်ာ္ခိုင္တို႕ ေနာက္ဆံုး
ထိန္လင္းတို႕အထိ ကိုေန၀င္းနဲ႕လက္ပြန္းတတီးရွိခဲ့တာ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း လူပ်ိဳေပါက္
အရြယ္ကတည္းက ကိုေန၀င္းရဲ႕ ‘ေမာင္ငိုမယ္မိုးသည္းထဲမွာကြယ္’ (စိုးပိုင္သီဆို) က အစျပဳျပီး
ေတမင္း ဆိုတဲ့ နံမယ္နဲ႕ ကိုေန၀င္းကိုယ္တိုင္ မႏၱေလးမွာ သီဆိုအသံသြင္းခဲ့တဲ့ စီးရီးေခြအေပၚ
ေလးစားႏွစ္ျခိဳက္မွဳက အစျပဳျပီး ေမာင့္လျပည့္၀န္း လို႕ လက္ဖ်ားခါေလာက္တဲ့ သီခ်င္းေတြရဲ႕
ဖန္တီးရွင္ ကိုေန၀င္းကို ကုိယ့္စိတ္ထဲ ႏွလံုးသားထဲက တသားထဲ ရင္းႏွီးခင္မင္လို႕ေနမိခဲ့ပါရဲ႕။
ကိုေန၀င္းရဲ႕ အနီးကပ္ဆံုးေဘာ္ဒါ ကိုရဲ (ကိုရဲလြင္) ဆိုရင္လဲ ကိုေအာင္၀င္းကို အေၾကာင္းျပဳျပီး
၁၉၉၀ စြန္းစ ကာလေတြကတည္းက ထိေတြ႕ရင္းႏွီးခဲ့၊ နားလည္ခင္မင္မွဳအား ျမင့္မားခဲ့ျပီးသား
ျဖစ္ခဲ့ပါရဲ႕။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဒီေမြးေန႕ပြဲကို ၂ခါျပန္မစဥ္းစားပဲ ‘ေအး.. လိုက္မယ္’ လို႕ မိုးမခလွိဳင္ကို
ေရာ၊ ခင္ေဆြ၀င္းကိုေရာ မဆိုင္းမတြ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေ၀းေခါင္ပါ ဒီပြဲသြားဖို႕
အတြဲလိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ထပ္ၾကားရျပန္တာက ထိန္လင္းနဲ႕မ်ိဳးၾကီးတို႕လည္း လာမယ္ဆိုေတာ့
ဒီပြဲဟာ ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွ စိတ္စေနာင့္စနင္းျဖစ္ေနစရာမဟုတ္ေတာ့ပဲ ကိုေန၀င္းနဲ႕လူခ်င္း
မရင္းတာကလြဲလို႕ ကိုယ့္စိတ္ေႏြးပူဖို႕ရာ လံုေလာက္တဲ့ အခင္းအက်င္းလို႕ကိုယ္စိတ္ဒံုးဒံုးခ်ခဲ့
မိပါရဲ႕။
ကုိယ္တို႕ခ်င္း တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လွမ္းခ်ိတ္ရင္း ခ်ိတ္ရင္းနဲ႕၊ ပြဲစခ်ိန္လို႕ေၾကညာထားတဲ့
ညေန ၇ နာရီနီးနီးမွာ ခင္ေဆြ၀င္းနဲ႕ကိုယ္နဲ႕တကၠစီတစ္စီးေပၚ ေ၀းေခါင္နဲ႕မိုးမခက မနီးမေ၀း
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေန ေျခလ်င္ေလွ်ာက္လို႕ ၀ိုင္ေကေကအုိဆိုင္နားမွာ ဆံုမိၾကတယ္။ ဒါနဲ႕
အတူတူပဲ ဆိုင္ထဲ၀င္ အေစာဆံုးေရာက္တဲ့ ဧည့္သည္စာရင္းေပါက္ေတာ့တာပါပဲ။ သိပ္မၾကာခင္
ကေလးမွာပဲ ပရိသတ္အမ်ားစုထက္ေစာျပီး ကိုေန၀င္း ေရာက္လာပါရဲ႕။ ကိုယ္လည္း ေလးစား
ခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႕ ကိုေန၀င္းကို လွိဳက္လွဳိက္လွဲလွဲ လက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္ျဖစ္တယ္။ အရင္က မသိတဲ့
ကိုေန၀င္းရဲ႕အခိုင္အမာ ပရိသတ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕လဲ သိကၽြမ္းခြင့္ရခဲ့ပါရဲ႕။ တကယ္တမ္း ကိုယ္တို႕
အုပ္စုကေလး တိုင္ပင္လာခဲ့ၾကတာက ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သပ္သပ္၀ိုင္းကေလးနဲ႕ထိုင္ဖို႕ပါ။ ဆိုလို
တာက ကိုေန၀င္းပြဲမွာ လာမည့္ဧည့္သည္နဲ႕တည္ခင္းဧည့္ခံမွဳနဲ႕ ခ်ိန္သားကိုက္လုပ္ထားရင္ အား
နာစရာမျဖစ္ေအာင္ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုေမာင္၀င္းေရာ ကိုပီတာေရာက အားလံုးနဲ႕
အတူတူ၀ိုင္းထိုင္ဖို႕ ရင္းႏွီးလွိဳက္လွဲစြာဖိတ္ေခၚတာမို႕ ေရႊပြဲလာဧည့္ပရိသတ္ထဲက တစ္ေယာက္
ျဖစ္ခဲ့ရေပ့ါ။
ဒီပြဲကို လာမယ္လို႕စိတ္ကျပဌာန္းျပီးကတည္းက ငါ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေတာ့ ဆိုခြင့္ရေအာင္ ၾကိဳးစား
မယ္လို႕ သႏၷိဌာန္ခ်ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ၊ ကိုယ္ ရန္ကုန္ကို ခဏေရာက္ေနတုန္းက
Khin One Fan Club member တစ္ဦးျဖစ္သူဗညားဦးက တကၠသိုလ္အေဆာင္တစ္၀ိုက္ သီခ်င္း
သြားဆိုၾကမယ္ဆိုျပီး တက္ၾကြစြာစီစဥ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုခင္၀မ္း သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကမယ္ေပ့ါေလ။
သားေထြး ကိုလဲ ေျပာျပီးျပီေပ့ါ။ ေနာက္ ကိုရဲလြင္ကိုလဲ ရီကြက္စ္လုပ္ျပီး ပါေအာင္ေခၚမယ္ေပ့ါ။
ဒါေပမယ့္ အစီအစဥ္အထမေျမာက္ခဲ့ပဲ ကိုယ့္ရဲ႕ သီခ်င္းဆိုခ်င္စိတ္ကေလးသာ ျမံဳျပီး စိတ္ထဲ
ၾကိတ္ခဲခဲ့ရပါတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ပန္းရဲ႕လမ္းအဖြဲ႕နဲ႕ ေတြ႕ဆံုရင္းႏွီး ပြဲတစ္ပြဲမွာ ကိုယ့္
သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႕ေတြ သီခ်င္းဆိုၾက ကိုေန၀င္းတို႕ ကိုရဲတို႕နဲ႕ ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး fb မွာ တင္ၾကနဲ႕
တိုင္းျပည္ ျပင္ပေရာက္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကို တကယ္မရိုးမရြျဖစ္ေစခဲ့တာ ေကာင္းေကာင္းၾကီး
မွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ဒါေတြရဲ႕ ေစ့ေဆာ္မွဳက ဒီပြဲမွာ ကိုယ့္ကို သီခ်င္းဆိုျဖစ္ေအာင္ဆိုဖို႕
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မိေစတယ္ထင္ပါရဲ႕။ တကယ္ေတာ့လဲ ကိုေန၀င္းတို႕ ကိုရဲလြင္တို႕နဲ႕ သီခ်င္း
ဆိုဖူးဖို႕ဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ တကယ္ကို ရေတာင့္ရခဲၾကံဳၾကိဳက္မွဳတစ္ခုပဲေလ။ ကိုယ္
ဘယ္လို လက္လြတ္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကိုေန၀င္း ပရိသတ္ေတြ မိတ္ရင္းေဆြရင္းေတြနဲ႕ ခန္းမဟာ တျဖည္းျဖည္းျပည့္လု
ျပည့္ခင္ျဖစ္လာတယ္။ ကိုယ္တို႕လဲ အခ်င္းခ်င္းစကားေတြ ေျပာလိုက္ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္လိုက္
fb မွာတင္လိုက္၊ ဟိုး စကၤာပူက ေဒးဗစ္တို႕ ေက်ာ္ဦးတို႕ လင္းေထြးေသာ္တို႕ကို မရိုးမရြျဖစ္
ေအာင္လုပ္လိုက္နဲ႕ပဲ ေပ့ါပါးေပ်ာ္ရႊင္ေနမိၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ကုိယ့္မွာ ပါတာေလးနဲ႕ပဲ အေႏြး
ဓါတ္ယူရတယ္။ ဟိုးအတြင္းဖက္၀ိုင္းမွာ ဘလက္ေတြလား၊ ဘလူးေတြလားမသိ ၀ိုင္းေထာင္
ေနၾကေပမယ့္ ကိုယ္က ပါေလရာငပိခ်က္ လုပ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ေလေတာ့ ကုပ္ကုပ္
ကေလးပဲ ရွိတာေလးနဲ႕ မွ်တ ေအာင္ေသာက္ေနတုန္း ထိန္လင္းကိုယ့္ေဘး ျဗဳန္းဆို လာထိုင္
ေတာ့ ကိုယ္ဒီေန႕ေတာ့ သီခ်င္းဆိုခ်င္တယ္ မင္းၾကံေဆာင္ေပးေပေတာ့လို႕ သူ႕ကို အမွာစကား
ထားမိပါတယ္။ မ်ိဳးၾကီးလာရင္ ဂစ္တာကိုင္မယ္ ဒါဆို ထိန္လင္းကကိုယ့္ကို ပြဲေတာင္းရင္ ကိုယ္
ဆိုရျပီေပ့ါ။ အဲ့သလို ဆင္လိုက္တာပါ။ ဒါ ကိုယ့္ရဲ႕ တကယ့္မူရင္းစိတ္နဲ႕ဆန္႕က်င္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါပဲ။
အဲသလို ခြင္ဆင္ရတာမ်ိဳး ကိုယ္အလြန္မုန္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီပြဲမွာ သီခ်င္းတပုဒ္ ေလာက္ေတာ့
ဆိုျဖစ္ေအာင္ ဆိုမယ္ဆိုတဲ့ ေဇာစိတ္ကတိုက္တြန္းတာေၾကာင့္ အဲဒီလို လုပ္မိတာပါ။
အေကၽြးအေမြးအစီအစဥ္ မျပီးတတ္ ျပီးတတ္မွာပဲ ကိုေန၀င္း၊ ကိုရဲတို႕ရဲ႕ အဖြဲ႕ေတြ ဂစ္တာ
ေကာက္လြယ္ၾက အသံတစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္စမ္းျပီး ျမိဳင္ျမိဳင္ၾကီး တီးၾကဆိုၾကပါျပီ။ ကိုယ္ကေတာ့
ကိုယ့္ေနရာမွာပဲ ကိုယ္ အေသာက္အစားကို လက္စသပ္ဖို႕ၾကိဳးစားရင္း ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း
ခုန္ေနခဲ့ပါရဲ႕။ အားလံုးကိုေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္ သီခ်င္းမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေအာင့္အည္းႏိုင္ေတာ့ပဲ
ကိုေန၀င္း၊ ကိုရဲလြင္တို႕နဲ႕အတူတြဲျပီး ၀င္ဆိုမိပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္ကို မသိတဲ့သူေတြကေတာ့
ဒီလူစိမ္းဟာ ဘာေပါက္ေျမာက္ျပီးေတာ့ လာ၀င္ေရာေနတယ္မသိဘူးလို႕ ထင္ၾကမွာပါပဲ။
ကိုယ္ အဲ့သလို အထင္ခံရမွာစိုးတဲ့စိတ္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒါျပီးေတာ့ ကိုယ့္ေနရာ
မွာပဲ ကိုယ္ျပန္ထိုင္ျပီးေနလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အားရေက်နပ္မသြားေသး
ပါဘူး။ မ်ိဳးၾကီးတို႕ တီးၾကဆိုၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ တခ်ိဳ႕ သီခ်င္းေတြ ကိုယ္မရဘူး၊ လိုက္မဆိုႏိုင္
ခဲ့ဘူး။ ျပီးေတာ့ အေျခအေနက ထိန္လင္းလဲ ကိုယ့္ကို ပြဲမထုတ္သာဘူးဆိုတာ ရိပ္မိလိုက္ေတာ့
အားမနာႏိုင္ မထိန္းမသိမ္းႏိုင္တဲ့ ခ်င္ျခင္းဆႏၵေတြနဲ႕ ကိုရဲကိုပဲ ကပ္ျပီး ပူဆာလိုက္ရတယ္။
လူၾကားသူၾကားမွာ အရွက္ကြဲမွာလည္းတဖက္ကစိုးရေသးတာမို႕ကိုယ္ေသခ်ာ ရတဲ့သီခ်င္းမ်ိဳး
ဆိုမွျဖစ္မယ္လို႕တြက္မိတာကတစ္ေၾကာင္း၊ သီခ်င္းစာသားနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကိုရဲလြင္နဲ႕ ေလးေလး
နက္နက္ေျပာခဲ့ဖူးတာလဲျဖစ္တဲ့ နဒီမဂၤလာ သီခ်င္းကို ဆိုမယ္လို႕ ေျပာျဖစ္တယ္။ ကုိရဲကေတာ့
အင္မတန္ေလးစားစရာေကာင္းတဲ့ စကားေလး ေျပာပါတယ္။ ကိုေန၀င္း ေမြးေန႕မို႕သူေရးတာ
မဟုတ္တဲ့သီခ်င္းဆိုဖို႕ရာ ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါအုန္း ဆိုတဲ့ သေဘာထားေလးပါ။ ကုိယ္လဲ မဆိုင္း
မတြပဲ ကိုေန၀င္းကို ခြင့္ပန္လိုက္ပါတယ္။ ကိုေန၀င္းရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႕ ကိုရဲက Intro ၀င္ပါ
ေတာ့တယ္။ ကိုယ္လဲ သီခ်င္းထဲ ဒရြတ္တိုက္ေမ်ာပါသြားပါေတာ့တယ္။ ဘာမွကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့
ေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးပီတိစိတ္ေတြျပည့္လွ်မ္းလို႕ေနပါေတာ့တယ္။ တကယ္ကို အေက်နပ္ၾကီး
လည္းေက်နပ္မိပါရဲ႕။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ျမိဳသိပ္ခဲ့ရတဲ့ ဆႏၵခ်င္ျခင္းျပည့္၀သြားမွဳဟာ ဘယ္လို
စကားလံုးနဲ႕ေဖာ္ျပလို႕မွ ရႏိုင္ေကာင္းမယ္ မထင္မိပါဘူး။
အဲဒီညက အရွိန္မသပ္ႏိုင္ပံုမ်ား မိုးမခလွိဳင္၊ ခင္ေဆြ၀င္း၊ ေ၀းေခါင္နဲ႕ကိုယ္တို႕ ညီအစ္ကို
ေမာင္ႏွမတစ္စု မနီးမေ၀းက KTV ၀င္ျပီး ဟဲ လိုက္ၾကေသးတယ္။ ၁၉၈၀(?) ေလာက္တုန္းက
တကၠသိုလ္ ပန္းခ်ီခန္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး ေသာက္ေနၾကတုန္း ည ၁၀ နာရီေလာက္
ကိုေန၀င္းနဲ႕သူ႕အေဖာ္ ၂ေယာက္ ကိုေန၀င္းရဲ႕ဂစ္တာ (ပန္းခ်ီခန္းကို မင္းေက်ာ္ခိုင္ယူလာ
တာလားမသိ) ျပန္လာယူတာေလး သူတို႕ကို ျပန္ေျပာျပျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒါ ကိုေန၀င္းကို ကိုယ့္
ဘ၀မွာ ပထမဆံုး ျမင္ဖူးတာပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ပံုရိပ္တစ္ခုလဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ခင္ေအာင္ေအး
၃ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၃ သမိန္ဗရမ္းလမ္း၊ တာေမြ ၀၃း၃၅ နာရီ
