ေရေႏြးေငြ႕နဲ႕ ခုတ္ေမာင္းတဲ့ ရထားလို

တရွဴးရွဲရွဲျဖစ္ေနခဲ့ရ၊ ေတာင္ယာေတြဆီက

မီးခိုးေငြ႕တစ္လူလူနဲ႕ ထပ္တူ ရင္ထဲက မီးဖိုက

မျငိမ္းႏိုင္ဘူး အပူဓါတ္ကို လိုလည္း လိုအပ္..

ဒါေပမယ့္ ပူတဲ့ ေ၀ဒနာကိုလည္း မျဖတ္သန္းခ်င္ဘူး၊

အဲဒီမွာ –

ေကာင္းကင္ကို ဘာမွ အေရးတၾကီး လုပ္စရာ

မရွိသူလို ခပ္ေလးေလး ခပ္ငင္ငင္ ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တယ္

ျပာေနတဲ့ မိုးသားမ်ားထဲ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့စာသားအတိုင္း

တိမ္ေတြ ပ်ာပ်ာသလဲ သရုပ္ေဖာ္ေနၾကပံု။    ။

ခင္ေအာင္ေအး

၁၆၊ မတ္ခ်္၊ ၂၀၁၃   ဖရာ့ပရာဒင္န္၊ ဘန္ေကာက္ ၂၂း၁၄ နာရီ