ေရေႏြးေငြ႕နဲ႕ ခုတ္ေမာင္းတဲ့ ရထားလို
တရွဴးရွဲရွဲျဖစ္ေနခဲ့ရ၊ ေတာင္ယာေတြဆီက
မီးခိုးေငြ႕တစ္လူလူနဲ႕ ထပ္တူ ရင္ထဲက မီးဖိုက
မျငိမ္းႏိုင္ဘူး အပူဓါတ္ကို လိုလည္း လိုအပ္..
ဒါေပမယ့္ ပူတဲ့ ေ၀ဒနာကိုလည္း မျဖတ္သန္းခ်င္ဘူး၊
အဲဒီမွာ –
ေကာင္းကင္ကို ဘာမွ အေရးတၾကီး လုပ္စရာ
မရွိသူလို ခပ္ေလးေလး ခပ္ငင္ငင္ ေမာ့ၾကည့္ျဖစ္တယ္
ျပာေနတဲ့ မိုးသားမ်ားထဲ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ့စာသားအတိုင္း
တိမ္ေတြ ပ်ာပ်ာသလဲ သရုပ္ေဖာ္ေနၾကပံု။ ။
ခင္ေအာင္ေအး
၁၆၊ မတ္ခ်္၊ ၂၀၁၃ ဖရာ့ပရာဒင္န္၊ ဘန္ေကာက္ ၂၂း၁၄ နာရီ
လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား-ကဗ်ာ 